PSV maio2023
Colhe o verso enquanto ele paira, ao alcance.
Toma-o teu
com as mãos nuas, lavadas,
guarda-o na algibeira da alma
para o justo momento
em que a vida to pedir.
Não o deixes à deriva, como fazes com os dias,
não o ponhas de lado,
nem te distraias dele como dos crepúsculos de outono.
O verso te será cobrado no diâmetro das tuas pupilas,
na largura da tua respiração,
no comprimento dos teus passos.
Cuida do verso como de um infante frágil,
um copo d’ água,
uma carícia na face.
Verso e vida,
vida, verso,
um.
Kaptu la verson dum ĝi ŝvebas atingebla.
Prenu ĝin via
per nudaj lavitaj manoj,
metu ĝin en la poŝon de la animo
por la ĝusta momento
kiam la vivo ĝin petos de vi.
Ne lasu ĝin vagi, kiel vi agas kun la
tagoj,
ne metu ilin flanken,
nek distru vin per ili kiel per la
aŭtunaj krepuskoj.
La verson oni postulos de vi laŭ la
diametro de viaj pupiloj,
laŭ la larĝo de via spirado,
laŭ la longo de viaj paŝoj.
Zorgu pri la verso kiel pri malfortika
infano,
pri glaso da akvo,
pri kareso sur la vizaĝo.
Verso kaj vivo,
vivo, verso,
unu.