PELE DO POEMA – POEMA HAŬTO
PELE DO POEMA
Minha pele a tua pele roça
— que lavoura!
minha roça te alvoroça te agita
eriça tua pele
reprograma o próprio tempo:
reprograma o próprio tempo:
amor, tive uma inspiração
para o nosso apartamento
quem achar que é briga
finge que não liga
não tente apartar
não tente apartar
desfaço divisórias limites paredes
o tempo gira ao contrário
o amor é minha lavra
escava teu silêncio dele extrai esta palavra
que suada escorre da pele do poema
se agita se sacode trepida e calma silencia
e do roçar das peles explode calma
e expele poesia
e exala o que falo
e exala o que falo
e minha fala
escala a montanha do silêncio
escala a montanha do silêncio
e no seu cume fala forte o falo
e seu afago é lume onde durmo e calo
POEMA HAŬTO
Mia haŭto vian haŭton frotas
— kia kulturejo!
mia plant-kulturejo vin agitas
hirtigas vian haŭton
reprogramas la tempon mem:
reprogramas la tempon mem:
amo, inspiron mi havis
por nia apartamento
tiu kiu supozu disputon kiu supozu konflikton
ŝajnigu, ke ne gravas
nin ne apartigu
nin ne apartigu
mi malfaru apartigojn limojn murojn
tempo kontraŭe sin turnas
la amo estas mia plugo
disfosas vian silenton el ĝi eltiras tiun vorton
kiu ŝvita elfluas el la poema haŭto
agitiĝas skuiĝas tremas kaj kalma silentas
kaj el la haŭtofrotado eksplodas kalmon
kaj elĵetas poezion
kaj elspiras tion
kaj elspiras tion
kion mi diras kaj mia eldiro
la monton de l’ silento grimpas
kaj sur via supro diras forte la faluso
kaj via kareso, la lumo kie mi silente dormas
Você pode gostar
La prezidanto de UEA silentas
Ne nur en Finnlando aperas filmoj en Esperanto
