Unindo os interessados em aprender Esperanto com amigos esperantistas.
Unindo os interessados em aprender Esperanto com amigos esperantistas.
Kaj lumo kaj sono estas kreitaj de ondoj. La maniero, laŭ kiu la cerbo interpretas la lum-ondojn, permesas al ni vidi la diferencon inter du koloroj. La sama afero validas por sonoj.
Son-ondoj havas du partojn:
1. Frekvenco: La rapideco de vi…
É possível que o imperador Marco Aurélio tenha escrito suas
“Meditações” apenas para si próprio. Ao fim de um dia cheio de labuta, ele
reservava alguns minutos para anotar pensamentos que o ajudassem a compreender
a vida e a si mesmo. Apoiava-se assim no exercício da filosofia estóica, que
recomenda, como ponto essencial, a reflexão constante, antes da ação.
Ao que parece, a escrita o ajudava. Meditar escrevendo
confere maior consistência às ideias: pode-se revisar as palavras escritas
quantas vezes for necessário. Uma vez ditas, são como setas que um arco
disparou.
O assunto diz
respeito ao nosso tempo. Dois milênios depois, parece generalizada a tendência de se
expressar sem refletir, seja por meio da fala, seja pela escrita. E pior: de
agir impensadamente.
Ainda bem que os escritos do imperador chegaram até nós.
Mediti skribe
Eble la imperiestro Marko Aŭrelio verkis siajn “Meditojn”
nur por si mem. Fine de tago plena de penado, li rezervadis kelkajn minutojn
por noti pensojn, kiuj povus helpi lin kompreni la vivon kaj sin mem. Li tiel
sin apogis sur la ekzerciĝado de la stoika filozofio, kiu rekomendas, kiel
esencan punkton, konstante pripensi, antaŭ ol agi.
Ŝajne, skribado helpis lin. Mediti skribe donas pli da
konsisto al ideoj: oni povas revizii skribitajn vortojn kiomfoje estas necese.
Unu fojon diritaj, ili estas kvazaŭ sagoj, kiujn pafarko ĵetis.
Ĉi tiu temo koncernas nian tempon. Post du jarmiloj, ŝajnas
ĝenerala la tendenco sin esprimi senpripense, ĉu per paroloj, ĉu per skribo.
Kaj eĉ pli malbone: agi senpripense.
Feliĉe la skribaĵoj de la imperiestro alvenis ĝis ni.
É possível que o imperador Marco Aurélio tenha escrito suas
“Meditações” apenas para si próprio. Ao fim de um dia cheio de labuta, ele
reservava alguns minutos para anotar pensamentos que o ajudassem a compreender
a vida e a si mesmo. Apoiava-se assim no exercício da filosofia estóica, que
recomenda, como ponto essencial, a reflexão constante, antes da ação.
Ao que parece, a escrita o ajudava. Meditar escrevendo
confere maior consistência às ideias: pode-se revisar as palavras escritas
quantas vezes for necessário. Uma vez ditas, são como setas que um arco
disparou.
O assunto diz
respeito ao nosso tempo. Dois milênios depois, parece generalizada a tendência de se
expressar sem refletir, seja por meio da fala, seja pela escrita. E pior: de
agir impensadamente.
Ainda bem que os escritos do imperador chegaram até nós.
Mediti skribe
Eble la imperiestro Marko Aŭrelio verkis siajn “Meditojn”
nur por si mem. Fine de tago plena de penado, li rezervadis kelkajn minutojn
por noti pensojn, kiuj povus helpi lin kompreni la vivon kaj sin mem. Li tiel
sin apogis sur la ekzerciĝado de la stoika filozofio, kiu rekomendas, kiel
esencan punkton, konstante pripensi, antaŭ ol agi.
Ŝajne, skribado helpis lin. Mediti skribe donas pli da
konsisto al ideoj: oni povas revizii skribitajn vortojn kiomfoje estas necese.
Unu fojon diritaj, ili estas kvazaŭ sagoj, kiujn pafarko ĵetis.
Ĉi tiu temo koncernas nian tempon. Post du jarmiloj, ŝajnas
ĝenerala la tendenco sin esprimi senpripense, ĉu per paroloj, ĉu per skribo.
Kaj eĉ pli malbone: agi senpripense.
Feliĉe la skribaĵoj de la imperiestro alvenis ĝis ni.
Jen la partoprenintoj de la jarkunveno de Sveda Laborista Esperanto-Asocio (SLEA), je la 25-a de marto (sep homoj plus la fotisto). La jarkunveno okazis en la Arkivejo kaj biblioteko de la laborista movado en Stokholmo.
En 2023 la stokholma sekcio…
Esperantistoj de ĉiuj aĝoj ĉi-jare povis viziti mond-famajn lokojn en Nepalo, kaj samtempe kontribui al la progreso de la enlanda Esperanto-movado.
La 5-a Speciala Ekskurso de Nepala Esperanto-Asocio (NespA) okazis de la 26-a februaro ĝis la 8-a …
“A Velhice”, de Simone de Beauvoir, é leitura desafiante.
São seiscentas páginas dedicadas a demostrar a aridez que constitui os últimos
anos de uma longa vida, na maioria das vezes. Solidão, decadência, luto, perdas,
limitações, doença, às vezes desprezo e humilhação.
Há porém pequenas luzes que brilham na escuridão. A autora
reconhece que “pessoas polivalentes” podem ser favorecidas no seu processo de
envelhecimento. Para elas, existe a chance de uma renovação de valores. Quem alimenta
múltiplos e vibrantes interesses durante a vida tem maior chance de chegar ao
fim mantendo a curiosidade, a vontade de aprender, de conviver. O engenheiro
que veleja e joga xadrez; o químico que cultiva poesia e desenha quadrinhos; o
enfermeiro que joga tênis e estuda francês; o advogado que estuda cultura
indígena e pratica montanhismo – são pessoas com maior chance de uma velhice
promissora.
Sofre-se na velhice pelas limitações físicas, mas também
pela perda da curiosidade e de horizontes. Pessoas “polivalentes” têm
horizontes mais amplos.
E não faltam atrativos neste nosso vasto mundo.
Multflankaj
personoj
“La
Maljuneco”, de Simone de Beauvoir, estas defia legaĵo. Sescent paĝoj por montri
la krudecon, kiu konsistigas la lastajn jarojn de longa vivo, plej ofte.
Soleco, dekadenco, funebro, perdoj, limigoj, malsano, foje spitado kaj
humiligado.
Ekzistas
tamen etaj lumoj, kiuj helas en mallumo. La aŭtorino rekonas, ke “multflankaj
personoj” povas esti favorataj en sia maljuniĝo. Por tiuj, troviĝas ŝanco por
renovigo de valoroj. Kiu nutras diversajn kaj vibroplenajn interesojn dum la
vivo havas pli grandan eblecon alveni al la fino tenanta scivolemon, deziron
lerni, kunvivi. Inĝeniero, kiu velas kaj ludas ŝakon; ĥemiisto, kiu kultivas
poezion kaj desegnas bildstriojn; flegisto, kiu ludas tenison kaj studas la
francan lingvon;advokato, kiu studas indiĝenan kulturon kaj praktikas
montargrimpadon — estas personoj kun pli granda ŝanco pri promesdona maljuneco.
Oni
suferas dum maljuna aĝo pro korpaj limigoj, sed ankaŭ pro perdo de scivolemo
kaj de horizontoj. Multflankaj personoj havas pli vastajn horizontojn.
Kaj ne
mankas allogaĵoj en ĉi tiu nia vasta mondo.