Unindo os interessados em aprender Esperanto com amigos esperantistas.
Unindo os interessados em aprender Esperanto com amigos esperantistas.
La brazila parlamento celas la giganton de teknologiaĵoj Guglo pro la troaj rajtoj super la privataj datumoj de uzantoj kaj pro la monopola uzado de la reta sistemo. La batalo estas kontraŭ la monopolan pozicion de la ceteraj bitmerkataj granduloj. La …
La brazila parlamento celas la giganton de teknologiaĵoj Guglo pro la troaj rajtoj super la privataj datumoj de uzantoj kaj pro la monopola uzado de la reta sistemo. La batalo estas kontraŭ la monopolan pozicion de la ceteraj bitmerkataj granduloj. La …
La serĉado de pli puraj energioj estas unu el la plej gravaj defioj por redukti karbongasan ellason al la atmosfero kaj alfronti la klimatajn ŝanĝojn. Ili ankaŭ kostos rimedojn al la planedo. Ok miliardoj da homoj, sed kune oni posedas la ŝanĝkapablon,…
La serĉado de pli puraj energioj estas unu el la plej gravaj defioj por redukti karbongasan ellason al la atmosfero kaj alfronti la klimatajn ŝanĝojn. Ili ankaŭ kostos rimedojn al la planedo. Ok miliardoj da homoj, sed kune oni posedas la ŝanĝkapablon,…
Começam a saltitar na internet vídeos atentando para o perigo de
ficarmos todos muito tempo ao telefone. E tais alertas nos vêm por telefone!
Alega-se que o telefone e seu conteúdo hipnótico e vulgar dominam a
nossa mente e nos achatam a cognição. Deve ser verdade; aliás, verdade antiga.
Schopenhauer, no século 18, fez campanha solitária e indignada do mesmo
feitio. Só que deblaterava contra… livros! Na época, já proliferavam as
edições que seduziam os leitores das últimas novidades. E as últimas novidades,
então como agora, são quase sempre banalidades, sejam livros ou quaisquer
outros veículos. E excesso de banalidade faz mal ao espírito.
Fico a pensar: quem decide se devo ligar e olhar o telefone? Serei eu ou
o próprio telefone? Quem decide o próximo livro que eu vou ler? Eu ou o editor?
Quem é responsável pelo conteúdo que me entra pelos olhos? Eu ou o produtor do
referido conteúdo?
Nada de muito novo sob o Sol. Leiam “A Arte de Escrever”.
Em tempo: Schopenhauer é considerado um filósofo pessimista.
Pesimismo
Eksaltas
en interreto filmetoj atentigantaj pri la danĝero resti tro longan tempon
rigardante la telefonaparaton. Kaj tiuj atentigoj venas al ni per la telefono!
Oni
argumentas, ke telefonaparatoj kaj iliaj hipnotaj, vulgaraj enhavaĵoj regas
nian menson kaj subpremas nian kognokapablon. Certe estas vere; cetere, malnova
veraĵo.
Schopenhauer,
en la 18-a jarcento, faris solulan kaj indignan kampanjon pro simila afero. Sed
li indigniĝis kontraŭ… libroj! Tiutempe, jam multiĝis eldonoj, kiuj
delogis legantojn al lastaj, modaj novaĵoj. Kaj lastaj novaĵoj, tiam kaj nun,
estas preskaŭ ĉiam banalaĵoj, ĉu temas pri libroj, ĉu pri aliaj ajn materialoj.
Kaj tro da banalo malbonfaras al la spirito.
Mi
konjektas: kiu decidas, ĉu mi devas ŝalti la telefonaparaton? Ĉu mi, aŭ la
aparato mem? Kiu decidas pri la proksima libro, kiun mi legos? Ĉu mi, aŭ la
eldonanto? Kiu respondecas pri la enhavo de tio, kio eniras miajn okulojn? Ĉu
mi, aŭ la produktinto de la menciita enhavo?
Nenio
vere nova sub la Suno. Legu: “La Arto Verki”.
Laste:
Schopenhauer oni konsideras pesimisma filozofo.
Começam a saltitar na internet vídeos atentando para o perigo de
ficarmos todos muito tempo ao telefone. E tais alertas nos vêm por telefone!
Alega-se que o telefone e seu conteúdo hipnótico e vulgar dominam a
nossa mente e nos achatam a cognição. Deve ser verdade; aliás, verdade antiga.
Schopenhauer, no século 18, fez campanha solitária e indignada do mesmo
feitio. Só que deblaterava contra… livros! Na época, já proliferavam as
edições que seduziam os leitores das últimas novidades. E as últimas novidades,
então como agora, são quase sempre banalidades, sejam livros ou quaisquer
outros veículos. E excesso de banalidade faz mal ao espírito.
Fico a pensar: quem decide se devo ligar e olhar o telefone? Serei eu ou
o próprio telefone? Quem decide o próximo livro que eu vou ler? Eu ou o editor?
Quem é responsável pelo conteúdo que me entra pelos olhos? Eu ou o produtor do
referido conteúdo?
Nada de muito novo sob o Sol. Leiam “A Arte de Escrever”.
Em tempo: Schopenhauer é considerado um filósofo pessimista.
Pesimismo
Eksaltas
en interreto filmetoj atentigantaj pri la danĝero resti tro longan tempon
rigardante la telefonaparaton. Kaj tiuj atentigoj venas al ni per la telefono!
Oni
argumentas, ke telefonaparatoj kaj iliaj hipnotaj, vulgaraj enhavaĵoj regas
nian menson kaj subpremas nian kognokapablon. Certe estas vere; cetere, malnova
veraĵo.
Schopenhauer,
en la 18-a jarcento, faris solulan kaj indignan kampanjon pro simila afero. Sed
li indigniĝis kontraŭ… libroj! Tiutempe, jam multiĝis eldonoj, kiuj
delogis legantojn al lastaj, modaj novaĵoj. Kaj lastaj novaĵoj, tiam kaj nun,
estas preskaŭ ĉiam banalaĵoj, ĉu temas pri libroj, ĉu pri aliaj ajn materialoj.
Kaj tro da banalo malbonfaras al la spirito.
Mi
konjektas: kiu decidas, ĉu mi devas ŝalti la telefonaparaton? Ĉu mi, aŭ la
aparato mem? Kiu decidas pri la proksima libro, kiun mi legos? Ĉu mi, aŭ la
eldonanto? Kiu respondecas pri la enhavo de tio, kio eniras miajn okulojn? Ĉu
mi, aŭ la produktinto de la menciita enhavo?
Nenio
vere nova sub la Suno. Legu: “La Arto Verki”.
Laste:
Schopenhauer oni konsideras pesimisma filozofo.
La organizaĵo Instituto Nacional de Matemática Pura e Aplicada (IMPA) en Brazilo lanĉis iniciaton por venigi kandidatojn kun talento pri matematiko el diversaj partoj de la lando. La projekto “IMPA Vai à Escola” (IMPA Iras al Lernejo) celas malkovri ka…
La organizaĵo Instituto Nacional de Matemática Pura e Aplicada (IMPA) en Brazilo lanĉis iniciaton por venigi kandidatojn kun talento pri matematiko el diversaj partoj de la lando. La projekto “IMPA Vai à Escola” (IMPA Iras al Lernejo) celas malkovri ka…