meditar escrevendo
É possível que o imperador Marco Aurélio tenha escrito suas
“Meditações” apenas para si próprio. Ao fim de um dia cheio de labuta, ele
reservava alguns minutos para anotar pensamentos que o ajudassem a compreender
a vida e a si mesmo. Apoiava-se assim no exercício da filosofia estóica, que
recomenda, como ponto essencial, a reflexão constante, antes da ação.
Ao que parece, a escrita o ajudava. Meditar escrevendo
confere maior consistência às ideias: pode-se revisar as palavras escritas
quantas vezes for necessário. Uma vez ditas, são como setas que um arco
disparou.
O assunto diz
respeito ao nosso tempo. Dois milênios depois, parece generalizada a tendência de se
expressar sem refletir, seja por meio da fala, seja pela escrita. E pior: de
agir impensadamente.
Ainda bem que os escritos do imperador chegaram até nós.
Mediti skribe
Eble la imperiestro Marko Aŭrelio verkis siajn “Meditojn”
nur por si mem. Fine de tago plena de penado, li rezervadis kelkajn minutojn
por noti pensojn, kiuj povus helpi lin kompreni la vivon kaj sin mem. Li tiel
sin apogis sur la ekzerciĝado de la stoika filozofio, kiu rekomendas, kiel
esencan punkton, konstante pripensi, antaŭ ol agi.
Ŝajne, skribado helpis lin. Mediti skribe donas pli da
konsisto al ideoj: oni povas revizii skribitajn vortojn kiomfoje estas necese.
Unu fojon diritaj, ili estas kvazaŭ sagoj, kiujn pafarko ĵetis.
Ĉi tiu temo koncernas nian tempon. Post du jarmiloj, ŝajnas
ĝenerala la tendenco sin esprimi senpripense, ĉu per paroloj, ĉu per skribo.
Kaj eĉ pli malbone: agi senpripense.
Feliĉe la skribaĵoj de la imperiestro alvenis ĝis ni.