Author : Blogdopaulo

pessimismo

 

Começam a saltitar na internet vídeos atentando para o perigo de
ficarmos todos muito tempo ao telefone. E tais alertas nos vêm por telefone!

Alega-se que o telefone e seu conteúdo hipnótico e vulgar dominam a
nossa mente e nos achatam a cognição. Deve ser verdade; aliás, verdade antiga.

Schopenhauer, no século 18, fez campanha solitária e indignada do mesmo
feitio. Só que deblaterava contra… livros! Na época, já proliferavam as
edições que seduziam os leitores das últimas novidades. E as últimas novidades,
então como agora, são quase sempre banalidades, sejam livros ou quaisquer
outros veículos. E excesso de banalidade faz mal ao espírito.

Fico a pensar: quem decide se devo ligar e olhar o telefone? Serei eu ou
o próprio telefone? Quem decide o próximo livro que eu vou ler? Eu ou o editor?
Quem é responsável pelo conteúdo que me entra pelos olhos? Eu ou o produtor do
referido conteúdo?

Nada de muito novo sob o Sol. Leiam “A Arte de Escrever”.

Em tempo: Schopenhauer é considerado um filósofo pessimista.

 

 

Pesimismo

 

Eksaltas
en interreto filmetoj atentigantaj pri la danĝero resti tro longan tempon
rigardante la telefonaparaton. Kaj tiuj atentigoj venas al ni per la telefono!

Oni
argumentas, ke telefonaparatoj kaj iliaj hipnotaj, vulgaraj enhavaĵoj regas
nian menson kaj subpremas nian kognokapablon. Certe estas vere; cetere, malnova
veraĵo.

Schopenhauer,
en la 18-a jarcento, faris solulan kaj indignan kampanjon pro simila afero. Sed
li indigniĝis kontraŭ…  libroj! Tiutempe, jam multiĝis eldonoj, kiuj
delogis legantojn al lastaj, modaj novaĵoj. Kaj lastaj novaĵoj, tiam kaj nun,
estas preskaŭ ĉiam banalaĵoj, ĉu temas pri libroj, ĉu pri aliaj ajn materialoj.
Kaj tro da banalo malbonfaras al la spirito.

Mi
konjektas: kiu decidas, ĉu mi devas ŝalti la telefonaparaton? Ĉu mi, aŭ la
aparato mem? Kiu decidas pri la proksima libro, kiun mi legos? Ĉu mi, aŭ la
eldonanto? Kiu respondecas pri la enhavo de tio, kio eniras miajn okulojn? Ĉu
mi, aŭ la produktinto de la menciita enhavo?

Nenio
vere nova sub la Suno. Legu: “La Arto Verki”.

Laste:
Schopenhauer oni konsideras pesimisma filozofo.

Vésper

 

 
PSV – maio 2023 

Vésper mora no meu quintal.

As pessoas não acreditam, e eu folgo que não creiam, mas
assim é.

Nas tardes de maio, assim que o sol se vai, ela desce em
silêncio,  com seu lume alegre, e passeia
pelo gramado. E beija o cacho de uvas, e trepa no tronco do velho abacateiro
ranzinza, e arranca dele um sorriso de avô. E acaricia uma orquídea, e cheira o
limão que amadurece, e faz cócegas na orelha do meu cão.

A mim ela me olha de longe, com seu olhar de doces
travessuras. E posso ler naqueles olhos-luzes que ela me convida a conhecer sua
morada do céu.

– Um dia, Vésper, um dia eu hei de visitá-la no céu…

 

Venuso

 

Venuso
loĝas en mia korto.

La
homoj ne kredas, kaj al mi ĝuas, ke ili ne kredas, sed tiel estas.

En
majaj vesperoj, tuj post la sunforiro, ŝi silente malsuprenvenas, kun sia gaja
lumo, kaj promenas sur la herbejo. Kaj kisas grapolon de vinberoj, kaj grimpas
la trunkon de la maljuna, malbonhumora avokadarbo, kaj estigas en ĝi avan
rideton. Kaj ŝi karesas orkideon, kaj flaras maturiĝantan citronon, kaj jukas
la orelon de mia hundo.

Ŝi
rigardas min de malproksime, per sia rigardo de dolĉa petolado. Kaj mi povas
legi sur tiuj lumokuloj, ke ŝi invitas min ekkoni ŝian loĝejon en la ĉielo.


Iam, Venuso, iam mi vizitos vin en la ĉielo…

Vésper

 

 
PSV – maio 2023 

Vésper mora no meu quintal.

As pessoas não acreditam, e eu folgo que não creiam, mas
assim é.

Nas tardes de maio, assim que o sol se vai, ela desce em
silêncio,  com seu lume alegre, e passeia
pelo gramado. E beija o cacho de uvas, e trepa no tronco do velho abacateiro
ranzinza, e arranca dele um sorriso de avô. E acaricia uma orquídea, e cheira o
limão que amadurece, e faz cócegas na orelha do meu cão.

A mim ela me olha de longe, com seu olhar de doces
travessuras. E posso ler naqueles olhos-luzes que ela me convida a conhecer sua
morada do céu.

– Um dia, Vésper, um dia eu hei de visitá-la no céu…

 

Venuso

 

Venuso
loĝas en mia korto.

La
homoj ne kredas, kaj al mi ĝuas, ke ili ne kredas, sed tiel estas.

En
majaj vesperoj, tuj post la sunforiro, ŝi silente malsuprenvenas, kun sia gaja
lumo, kaj promenas sur la herbejo. Kaj kisas grapolon de vinberoj, kaj grimpas
la trunkon de la maljuna, malbonhumora avokadarbo, kaj estigas en ĝi avan
rideton. Kaj ŝi karesas orkideon, kaj flaras maturiĝantan citronon, kaj jukas
la orelon de mia hundo.

Ŝi
rigardas min de malproksime, per sia rigardo de dolĉa petolado. Kaj mi povas
legi sur tiuj lumokuloj, ke ŝi invitas min ekkoni ŝian loĝejon en la ĉielo.


Iam, Venuso, iam mi vizitos vin en la ĉielo…

o louco

 PSV abr 2023 A
duas esquinas de mim vive um louco. Grita, gesticula, pragueja,
gargalha, e se agita na calçada, e no meio da rua, e careteia
assustadoramente. Louco e escandaloso, e por isso duplamente
incômodo, por ser louco e por ser escan…

o louco

 PSV abr 2023 A
duas esquinas de mim vive um louco. Grita, gesticula, pragueja,
gargalha, e se agita na calçada, e no meio da rua, e careteia
assustadoramente. Louco e escandaloso, e por isso duplamente
incômodo, por ser louco e por ser escan…

noite

 

 
PSV 2022
 
 

ó noite que me trazes afago

no âmago da tua escuridão

que me trazes liberdade na ausência de rumo

que me ofuscas com tua irresistível obscuridade

me ensurdeces com tua música inaudível

noite longa e pacífica

calma e imutável

imemorial noite secreta

banha-me noite como banhas os arbustos

umedece meus lábios como se foram frutos verdes

esfria-me como esfrias a terra cansada

sopra-me noite o teu hálito perfumado

repousa noite

e deixa que eu repouse em ti minha alma fatigada

dá-me o momento de não saber e não sofrer por não saber

dá-me um turno de paz

noite amiga

pois amanhã terei o embate 
da luz mais uma vez

 

nokto

 

ho
nokto kiu alportas kareson

en
la interno de via mallumo

kiu
alportas liberecon en foresto de direkto

kiu
min blindigas per via nerezistebla obskuro

min
surdigas per via neaŭdebla muziko

longa
paca nokto

trankvila
senŝanĝa

praa
sekreta nokto

banu
min nokto kiel vi banas arbustojn

malsekigu
miajn lipojn kvazaŭ nematurajn fruktojn

malvarmigu
min kiel vi malvarmigas lacan grundon

blovu
min nokto per via parfuma buŝodoro

ripozu
nokto

kaj
lasu min ripozigi en vi mian elĉerpitan animon

donu
al mi momenton por nescii kaj ne suferi pro nescio

donu
al mi tempon de paco

noite

 

 
PSV 2022
 
 

ó noite que me trazes afago

no âmago da tua escuridão

que me trazes liberdade na ausência de rumo

que me ofuscas com tua irresistível obscuridade

me ensurdeces com tua música inaudível

noite longa e pacífica

calma e imutável

imemorial noite secreta

banha-me noite como banhas os arbustos

umedece meus lábios como se foram frutos verdes

esfria-me como esfrias a terra cansada

sopra-me noite o teu hálito perfumado

repousa noite

e deixa que eu repouse em ti minha alma fatigada

dá-me o momento de não saber e não sofrer por não saber

dá-me um turno de paz

noite amiga

pois amanhã terei o embate 
da luz mais uma vez

 

nokto

 

ho
nokto kiu alportas kareson

en
la interno de via mallumo

kiu
alportas liberecon en foresto de direkto

kiu
min blindigas per via nerezistebla obskuro

min
surdigas per via neaŭdebla muziko

longa
paca nokto

trankvila
senŝanĝa

praa
sekreta nokto

banu
min nokto kiel vi banas arbustojn

malsekigu
miajn lipojn kvazaŭ nematurajn fruktojn

malvarmigu
min kiel vi malvarmigas lacan grundon

blovu
min nokto per via parfuma buŝodoro

ripozu
nokto

kaj
lasu min ripozigi en vi mian elĉerpitan animon

donu
al mi momenton por nescii kaj ne suferi pro nescio

donu
al mi tempon de paco

amika nokto

ĉar morgaŭ mi denove  la alfrontos la lumon

perplexidade

 

PSV abr 2023

à plena luz do dia o homem bateu-me ao portão:

– dá-me uma rosa!

– para que me pedes uma rosa, homem?

– é para uma santa.

– quê rogas à santa, homem?

– rogo pela saúde de minha mãe.

– quê se passa com sua mãe, homem?

– está a agonizar no leito, desenganada.

– escolhe entre as rosas a mais bela, homem.

foi-se o homem com sua rosa, com sua santa, com sua mãe.

fez o que pôde.

eu permaneci aquém do portão, com minha perplexidade.

 

perplekso

 

en
plena taglumo la homo frapis ĉe mia kradpordo:


donu al mi unu rozon!


por kio vi petas unu rozon, homo?


por ofero al sanktulino.


kion vi petos de la sanktulino, homo?


mi petos sanon por mia patrino.


kio okazas al via patrino, homo?


ŝi agonias sur lito, senespere.


elektu inter la rozoj la plej belan, homo.

foriris
la homo kun sia rozo, kun sia sanktulino, kun sia patrino.

li
faris sian eblon.

mi
restis ĉe mia flanko de la kradpordo, kun mia perplekso.

 

perplexidade

 

PSV abr 2023

à plena luz do dia o homem bateu-me ao portão:

– dá-me uma rosa!

– para que me pedes uma rosa, homem?

– é para uma santa.

– quê rogas à santa, homem?

– rogo pela saúde de minha mãe.

– quê se passa com sua mãe, homem?

– está a agonizar no leito, desenganada.

– escolhe entre as rosas a mais bela, homem.

foi-se o homem com sua rosa, com sua santa, com sua mãe.

fez o que pôde.

eu permaneci aquém do portão, com minha perplexidade.

 

perplekso

 

en
plena taglumo la homo frapis ĉe mia kradpordo:


donu al mi unu rozon!


por kio vi petas unu rozon, homo?


por ofero al sanktulino.


kion vi petos de la sanktulino, homo?


mi petos sanon por mia patrino.


kio okazas al via patrino, homo?


ŝi agonias sur lito, senespere.


elektu inter la rozoj la plej belan, homo.

foriris
la homo kun sia rozo, kun sia sanktulino, kun sia patrino.

li
faris sian eblon.

mi
restis ĉe mia flanko de la kradpordo, kun mia perplekso.

 

Rolar para o topo