há um menino que gosta de ipês.
De sua alta janela, pincela cores,
espalha pelos campos os alegres buquês coloridos.
Os pássaros adejam
versos à roda dele,
as nuvens o acariciam com fresca
umidade,
o vento canta para ele em calmo silêncio.
O menino paira.
O mundo está salvo.
Ne for de
ĉi tie
estas
knabo, kiu amas ipeojn*.
De sia alta
fenestro li strekas kolorojn,
inventas
parfumojn,
dismetas
tra la kampojn gajajn kolorajn bukedojn.
Birdoj
flugigas versojn ĉirkaŭ li,
nuboj lin
karesas per freŝa humido,
vento
kantas al li en trankvila silento.
La knabo
ŝvebas.
La mondo
estas savita.
*Ipeo: arbo ofte trovebla en Brazilo (Handroanthus
impetiginosus).