Eu não sabia que há
cedros azuis
que dão pequenos
frutos redondos
em tímidos cachos.
Que a imobilidade dos
cedros azuis
fortalecem os passos
dos homens,
que seu silêncio
reverbera o silêncio dos homens.
Que os longos
crepúsculos do verão
são obra dos cedros
azuis
e seus frutos redondos.
Que eles têm
pensamentos azuis
e exalam sua cor à
roda.
Eu não sabia.
Agora eu sei, e passo,
reverente.
(Quisera um dia versos
azuis.)
Mi
ne sciis, ke ekzistas bluaj cedroj,
kiuj
donas etajn fruktojn kiel buletojn
en
timemaj grapoloj.
Ke
la senmoveco de bluaj cedroj
plifortigas
la paŝojn de homoj,
ke
ilia silento reeĥas la silenton de homoj.
Ke
longaj someraj krepuskoj
estas
rezulto de bluaj cedroj
kaj
de iliaj buletaj fruktoj.
Ke
ili havas bluajn pensojn,
kaj
dissendas ĉirkaŭen sian koloron.
Mi
ne sciis.
Nun
mi scias, kaj pasas, riverence.
(Mi
volus iam bluajn versojn.)