En la artikolo, la indianino kaj ĵurnalistino Txai Suruí klarigas la gravecon de la limmarkado de la indiĝenaj teritorioj en Brazilo, kie troviĝas la plej grandaj biodiversecaj areoj de la mondo. La konstitucio de Brazilo deklaras, ke la indiĝenoj havas rajton por siaj teroj kaj kulturoj, sed tiu rajto ofte estas kontraŭleĝe forprenita. La markado de la limoj estas ĝusta kaj necesa por protekti la naturon kaj la homojn, kiuj loĝas en tiuj teritorioj.
Tago posttage, la indiĝenaj popoloj de Brazilo vidas siajn terojn ĉiam pli minacataj. La atakoj estas multaj kaj diversaj, kaj venas el malsamaj frontoj. Por tiuj, kiuj loĝas en urbaj areoj, diskriminacio kaj antaŭjuĝo manifestiĝas diversmaniere. Por tiuj, kiuj ankoraŭ vivas en siaj originaj teritorioj, la batalo estas por postvivo.
La limado de indiĝenaj teroj estas rajto garantiita de la Brazila Federacia Konstitucio de 1988, sed kiu ne estis respektata kiel ĝi devus esti. Multaj landoj ankoraŭ atendas la konkludon de la limmarkada procezo, dum aliaj jam havas siajn limojn, sed ili daŭre suferas minacojn kaj invadojn.
Indiĝenaj teroj estas esencaj por konservi la kulturon, tradiciojn kaj identecon de indiĝenaj popoloj. Krome, ili estas fundamentaj por la protektado de la medio kaj brazila biodiverseco. La lukto por la limado kaj protekto de ĉi tiuj areoj estas, do, batalo por la tuta brazila socio.
Necesas premi la registaron kaj la instituciojn respondecajn pri limdecidoj por plenumi la leĝajn devojn. Necesas ankaŭ respekti kaj taksi la kulturon kaj rajtojn de indiĝenaj popoloj, rekonante la gravecon de iliaj teroj por konstruado de justa, demokratia kaj daŭrigebla lando.
Fonto: https://www1.folha.uol.com.br/colunas/txai-surui/2023/04/demarcacao-de-terras-indigenas-ja.shtml