A disciplina do amor
Leio, a conta-gotas, o delicioso “A disciplina do amor”, da
recém-falecida Lygia Fagundes Telles. Sempre gostei da literatura de diário,
mas esta tem um sabor a mais: uma espécie de diário não datado, a misturar
relatos da vida real e da vida de imaginação. Escrito com leveza e
despojamento, sem perda de elegância e fluência. Textos enxutos, geralmente
curtos e certeiros. Dizem um pouco, deixam outro tanto para a imaginação do
leitor. A nobre função da verdadeira literatura – fazer pensar.
Um primor, este registro despretensioso do quotidiano, em
que a mente afiada do escritor olha o mundo divertida, às vezes assustada,
outras vezes intrigada, e nos entrega instantâneos que à maioria de nós passam
despercebidos. “Ô, Deus!” – ela repete.
Lygia olha o mundo com perspicácia e nos convida para o
espetáculo: uma gota de mercúrio que cai do termômetro quebrado; o gato que se
esconde na cave; um pouso no Hotel dos Viajantes; a lista dos sintomas básicos
da neurose; enchentes afogando cidades; etc, etc..
O fascínio das pequenas coisas pode dar sentido à vida.
Sempre é possível olhar e pensar, pensar…
La
disciplino de amo
Mi
legas, guto post guto, la bonegan “La disciplino de amo”, de la antaŭ nelonge
forpasinta Lygia Fagundes Telles. Al mi ĉiam plaĉis literaturo en formo de
taglibro, sed ĉi tiu havas kroman bonguston: ĝi estas speco de sen-data
taglibro, kiu miksas raportojn el la reala vivo kun tiuj de la vivo de imagemo.
Verkita malpeze kaj simple, sen perdo de eleganteco kaj fluo. Senornamaj
tekstoj, ĝenerale nelongaj kaj trafaj. Ili malmulton diras, sed lasas iom al la
imagemo de la leganto. La nobla funkcio de vera literaturo — pensigi. Ia
juvelo, ĉi tiu senpretenda registraĵo pri la ĉiutaga vivo, en kiu la akra menso
de verkisto rigardas la mondon, jen amuzite, foje timigite, foje mire, kaj
transdonas al ni scenojn, kiuj al la plej multaj el ni preterpasas,
nerimarkitaj. “Ho Dio!” — ŝi ripetas.
Lygia
rigardas la mondon kun sagaco kaj invitas nin al la spektaklo: guto da hidrargo
falinta el termometro rompita; kato kaŝinta sin en kelo; gastiĝo en Hotelo de
Vojaĝantoj; la listo de bazaj simptomoj de neŭrozo; inundoj dronigantaj urbojn,
k.a., k.a..
Raviĝo
pri etaj aferoj povas doni sencon al la vivo. Ĉiam estas eble rigardi kaj pensi,
pensi…